دکتر سید احمد هاشمی علی آبادی؛ زینب اسدالله زاده خارکن؛ فاطمه قنبری
چکیده
افزایش سازگاری و تابآوری در برابر حوادث طبیعی یا انسانی و بررسی عوامل دخیل در آن یکی از دغدغه های دیرین بشر است. از آنجا که باور توحیدی انسان نقش مستقیم در انعطاف و تابآوری او در مواجهه با رویدادهای زندگی دارد، این مقاله در صدد بررسی رابطه توحید در عمل و میزان تاب آوری انسان با تکیه بر نظرات آیتالله مصباح برآمد. شیوه داده پردازی ...
بیشتر
افزایش سازگاری و تابآوری در برابر حوادث طبیعی یا انسانی و بررسی عوامل دخیل در آن یکی از دغدغه های دیرین بشر است. از آنجا که باور توحیدی انسان نقش مستقیم در انعطاف و تابآوری او در مواجهه با رویدادهای زندگی دارد، این مقاله در صدد بررسی رابطه توحید در عمل و میزان تاب آوری انسان با تکیه بر نظرات آیتالله مصباح برآمد. شیوه داده پردازی این تحقیق کتابخانه ای و بر اساس روش توصیفی و تحلیلی است. بر اساس اندیشههای علامه مصباح یزدی، مظاهر توحید در عمل در جهت افزایش تابآوری یک اجتماع، در سه محور کلی «تعامل سازنده با افراد جامعه» و «تواصی به مکارم اخلاقی و ارزشهای انسانی» و «توجه به معناداری و هدفمندی زندگی» قابل طرح است. تعامل، ناظر بر مشارکتهای عملی اجتماعی بر مدار توحید است که از طریق «حفظ وحدت جامعه»، «رعایت حقوق و مصالح اجتماعی خود و دیگران» و «تأمین کرامت و عزت نفس نیازمندان» منجر به افزایش تابآوری اجتماعی میگردد و تواصی نیز ناظر به مشارکتهای کلامی بر مدار توحید است که با نظارت رهبران دینی از طریق توجه دادن مردم به امیدواری به الطاف الهی، و تواصی افراد جامعه به حق، صبرو ترحم موجب تاب آوری بیشتر می شود و در نهایت توجه به معناداری و هدفمندی زندگی که بر مبنای توحیدی با توجه به قضا و قدر و حکمتهای الهی جهت تدبیر عالم و موقتی دانستن دنیا و اصالت آخرت همراه خواهد بود، موجبات افزایش تابآوری یک اجتماع را فراهم میآورد.
دکتر سید احمد هاشمی علی آبادی؛ محمد جواد حسن زاده مشکانی
چکیده
شناسایی اصطلاح عبادت در نظام علمی واژه شناسان سابقهای دیرینه دارد. فرقة وهابیت با تئوری اشتباه در فهم معنای آن، حکم به تکفیر مسلمانان کرده است. در مقابل؛ آیتالله سبحانی در اکثر تألیفاتش عبادت را به گونهای دیگر تحلیل کرده است که به حقیقت شرع نزدیکتر است. «تبیین تعاریف آیتالله سبحانی از عبادت اصطلاحی و نقد و بررسی ...
بیشتر
شناسایی اصطلاح عبادت در نظام علمی واژه شناسان سابقهای دیرینه دارد. فرقة وهابیت با تئوری اشتباه در فهم معنای آن، حکم به تکفیر مسلمانان کرده است. در مقابل؛ آیتالله سبحانی در اکثر تألیفاتش عبادت را به گونهای دیگر تحلیل کرده است که به حقیقت شرع نزدیکتر است. «تبیین تعاریف آیتالله سبحانی از عبادت اصطلاحی و نقد و بررسی آنها» مسئلة اصلی این مقاله است.
ایشان برای عبادت دو رکن درونی و بیرونی برشمرده است. رکن درونی، خضوع و تذلل از سوی عابد است و رکن بیرونی خود، در چهار گروه دستهبندی میشود. در گروه اول، «الوهیت» رکن است و عبادت به معنای خضوع در برابر اله است. در تعریف دوم، «ربوبیت» رکن است و عبادت به معنای خضوع در برابر موجودی است که خاضع، باور به مدیر و رب بودن او دارد. رکن در تعریف سوم «مستقل بودن» و در چهارم «تفویض» است. عبادت در تبیین سوم، به خضوع در برابر خالق و موجود مستقل تعریف شده و در چهارم، به معنای خضوع در برابر موجودی غیر از خدا همچون بتها، ستارگان، فرشتگان، انبیاء و اولیاء است که امور عالم به آنها تفویض شده است. تعریف نویسنده از عبادت، «اظهار تذلل و انقیاد در پیشگاه رب» میباشد که افزون بر جامع بودن، اشکالات تعریف آیتالله سبحانی را نیز ندارد. روش مقاله مبتنی بر استقراء کتابخانهای در آثار آیتالله سبحانی با روش توصیف و تحلیل مفهومی است.
دکتر سید احمد هاشمی علی آبادی؛ دکتر محمد مهدی داورپناه
دوره 19، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 105-128
چکیده
احمد صبحی منصور در ردیف قرآنیون معاصر و تأثیرگذار در این عرصه به شمار میآید که قرآنبسندگی مبنای اصلی گرایشات آنها محسوب میشود. ایشان با استناد به برخی از آیات قرآن تلاش میکند تا جایگاه پیامبر در غیر از شأن ابلاغ و نیز کارکرد سنت در تمامیحوزههای دینی را از اعتبار ساقط نماید. نگارندگان این پژوهش پس از بیان بخشی از ...
بیشتر
احمد صبحی منصور در ردیف قرآنیون معاصر و تأثیرگذار در این عرصه به شمار میآید که قرآنبسندگی مبنای اصلی گرایشات آنها محسوب میشود. ایشان با استناد به برخی از آیات قرآن تلاش میکند تا جایگاه پیامبر در غیر از شأن ابلاغ و نیز کارکرد سنت در تمامیحوزههای دینی را از اعتبار ساقط نماید. نگارندگان این پژوهش پس از بیان بخشی از آراء صبحی منصور و استدلالهای وی، با استناد به آیات متعدد قرآن و با شیوه دادهپردازی کتابخانهای و روش تحلیل محتوا، کفایت قرآن برای مصدریت تشریع، تحدید گستره عصمت، حصر رسالت در تبلیغ، و عدم اعتبار سنت پیامبر خدا را که از جمله مبانی فکری صبحی منصور است، مورد نقد و بررسی قرار داده و در نهایت به این نتیجه میرسند که آراء و اندیشه-های بنیادین صبحی منصور در حوزة قرآن و سنت پیامبر جامعنگرانه نبوده و ایشان با آیات قرآن برخورد گزینشی نموده و به سیاق و روش تفسیری مورد قبول خود(روش تفسیر قرآن به قرآن) و نیز لوازم کلام خویش توجه نکرده است و در برخی موارد دچار تعارض و تناقض در گفتار شده است.